Huzur Kapısı Dua Sitesi

Taha Suresi, ‘El- Kelam’ suresi olarak da bilinmektedir. Adını ‘Ta-Ha’ harflerinden alan sure 135 ayetten oluşmaktadır. Mekke’de indirilmiştir.

Rivayetlere göre; Hz. Ömer Müslüman olmasına vesile olan sure olarak bilinmektedir. Peygam ber Efendimize zarar vermek amacıyla yola çıkan Hz. Ömer kız kardeşinin evine uğrar ve kardeşi ile eniştesinin Kur’an-ı Kerim okuduğunu duyar. Önce onlarla tartışsa da sonrasında kalbi yumuşar ve onların okuduğu şeyi sorar, ardından alıp ayetleri okumaya başlar. Okuduğu şeylerden çok etkilenir ve Peygamber Efendimiz’in yanına giderek Müslüman olur.

Bu surede, Yüce Yaradan’ın gönderdiği peygamberlere bir takım mucizeler verdiğini, ancak Allah’a imanın insanın kalbinde gerçekleşecek bir olay olduğundan doğru yola girmeyenlerin bunlara yine de inanmayacaklarından bahseder. Kişinin dünya hayatındaki yanlışlarından tam ölüm anında pişman olarak tövbe etmesinin ona fayda vermeyeceğine de değinilir.

Taha Suresinin Okunuşu

Taha suresinin okunuşu şöyledir;

Bismillahirrahmanirrahim.

1. Taha

2. Ma enzelna aleykel kur’ane li teşka

3. İlla tezkiratel limey yahşa

4. Tenziylem mimmen halekal erda ves semavatil ula

5. Errahmanu alel arşisteva

6. Lehu ma fis semavati ve ma fil erdî ve ma beynehuma ve ma tahtes sera

7. Ve in techer bil kavli fe innehu ya’lemus sirra ve ahfa

8. Allahu la ilahe illa hu lehul esmaul husna

9. Ve hel etake hadiysu musa

10. İz raa naran fe kale li ehlihimkusu innî anestu naral leallî atîkum minha bi kabesin ev ecidu alen nari huda

11. Felemma etaha nudiye ya musa

12. İnnî ene rabbuke fahla’ na’leyk inneke bil vadil mukaddesi tuva

13. Ve enahtertuke festemî’ lima yuha

14. İnnenî enallahu la ilahe illa ene fa’budnî ve ekîmîs salate li zikrî

15. İnnes saate atiyetun ekadu uhfîha li tucza kullu nefsim bi ma tes’a

16. Fe la yesuddenneke anha mel la yu’minu biha vettebea hevahu fe terda

17. Ve ma tilke bi yemînike ya musa

18. Kale hiye asay etevekkeu aleyha ve ehuşşu biha ala ğanemî ve liye fîha mearibu uhra

19. Kale elkîha ya musa

20. Fe elkaha fe iza hiye hayyetun tes’a

21. Kale huzha ve la tehaf se nuîyduha sîratehel ula

22. Vadmun yedeke ila cenahîke tahruc beydae min ğayri suin ayeten uhra

23. Li nuriyeke min ayatinel kubra

24. İzheb ila fir’avne innehu tağa

25. Kale rabbişrah lî sadrî

26. Ve yessir lî emrî

27. Vahlul ukdetem mil lisanî

28. Yefkahu kavlî

29. Vec’al li vezîram min ehlî

30. Harune ehîy

31. uşdud bihî ezrî

32. Ve eşrikhu fî emrî

33. Key nusebbihake kesîra

34. Ve nezkurake kesîra

35. İnneke kunte bina besîyra

36. Kale kad utiyte su’leke ya musa

37. Ve lekad menenna aleyke merraten uhra

38. İz evhayna ila ummike ma yuha

39. Enîkzi fîhi fit tabuti fakzi fîhi fil yemmi fel yulkîhil yemnu bis sahîli ye’huzhu aduvvul lî ve aduvvul leh ve elkaytu aleyke mehabbetem minnî ve li tusnea ala aynî

40. İz temşî uhtuke fe raca’nake ila ummike key tekarra aynuha ve la tahzen ve katelte nefsen fe necceynake minel ğammi ve fetennake futunen fe lebiste sinîne fî ehli medyene summe ci’te ala kaderiy ya musa

41. Vastana’tuke li nefsî

42. İzheb ente ve ehuke bi ayatî ve la teniya fî zikrî

43. İzheba ila fir’avne innehu tağa

44. Fe kula lehu kevlel leyyinel leallehu yetezekkeru ev yahşa

45. Kala rabbena innena nehafu ey yefruta aleyna ev ey yatğa

46. Kale la tehafa innenî meakuma esmeu ve era

47. Fe’tiyahu fe kula inna rasula rabbike fe ersel meana benî israîle ve la tuazzibhum kad ci’nake bi ayetim mir rabbik vesselamu ala menittebeal huda

48. İnna kad uhîye ileyna ennel azabe ala men kezzebe ve tevella

49. Kale fe mer rabbukuma ya musa

50. Kale rabbunellezî a’ta kulle şey’in halkahu summe heda

51. Kale fema balul kurunil ula

52. Kale îlmuha înde rabbî fî kitab la yedîllu rabbî ve la yensa

53. Ellezî ceale lekumul erda mehdev ve selek lekum fîha subulev ve enzele mines semai maa fe ahracna bihî ezvacem min nebatin şetta

54. Kulu ver’av en’amekum inne fî zalike le ayatil li ulin nuha

55. Minha halaknakum ve fîha nuîydukum ve minha nuhricukum taraten uhra

56. Ve lekad eraynahu ayatina kulleha fe kezzebe ve eba

57. Kale ec’tena li tuhricena min erdîna bi sîhrike ya musa

58. Fe le ne’tiyenneke bi sîhrim mislihî fec’al beynena ve belneke mev’îdel la nuhlifuhu nahnu ve la ente mekanen suva

59. Kale mev’îdukum yevmuz zînet ve ey yuhşeran nasu duha

60. Fe tevella fir’avnu fe cemea keydehu summe eta

61. Kale lehum musa veylekum la tefteru alellahi keziben fe yushîtekum bi azab ve kad habe meniftera

62. Fe tenazeu emrahum beynehum ve eserrun necva

63. Kalu in hazani le sahîrani yurîdani ey yuhricakum min erdîkum bi sîhrihima ve yezheba bi tarîkatikumul musla

64. Fe ecmiu keydekum summe’tu saffa ve kad eflehal yevme menista’la

65. Kalu ya musa imma en tulkîye ve imma en nekune evvele men elka

66. Kale bel elku fe iza hîbaluhum ve îsîyyuhum yuhayyehu ileyhi min sîhrihim enneha tes’a

67. Fe evcese fî nefsihî hîyfetem musa

68. Kulna la tehaf inneke entel a’la

69. Ve elkî ma fî yemînike telkaf ma saneu innema saneu keydu sahîr ve la yuflihus sahîru haysu eta

70. Fe ulkîyes seharatu succeden kalu amenna bi rabbi harune ve musa

71. Kale amentum lehu kable en azene lekum innehu le kebîrukumullezî allemekumus sîhr fe le ukattîanne eydiyekum ve erculekum min hîlafiv ve le usallibennekum fî cuzuîn nahli ve le ta’lemunne eyyuna eşeddu azabev ve ebka

72. Kalu len nu’sirake ala ma caena minel beyyinati vellazî fetarana fakdî ma ente kad innema takdîy hazihil hayated dunya

73. İnna amenna bi rabbina li yağfira lena hatayana ve ma ekrahtena aleyhi mines sîhr vallahu hayruv ve ebka

74. İnnehu mey ye’ti rabbehu murimen fe inne lehu cehennem la yemutu fîha ve la yahya

75. Ve mey ye’tihî mu’minen kad amiles salihati fe ulaike lehumud deracatul ula

76. Cennatu adnin tecrî min tahtihel enharu halidîne fîha ve zalyike cezau men tezekka

77. Ve lekad evhayna ila musa en esri bi îbadî fadrib lehum tarîkan fil bahri yebesa la tehafu derakev ve la tahşa

78. Fe etbeahum fir’avnu bi cunudihî fe ğaşiyehum minel yemmi ma ğaşiyehum

79. Ve edalle fir’avnu kavmehu ve ma heda

80. Ya benî israîle kad enceynakum min aduvvikum ve vaadnakum canibet turil eymene ve nezzelna aleykumul menne ves selva

81. Kulu min tayyibati ma razaknnakum ve la tatğav fîhi fe yehîlle aleykum ğadabî ve mey yahlil aleyhi ğadabî fe kad heva

82. Ve innî le ğaffarul limen tabe ve amene ve amile salihan summehteda

83. Ve am a’celek an kavmike ya musa

84. Kale hum ulai ala eserî ve aciltu ileyke rabbi li terda

85. Kale fe inna kad fetenna kavmeke mim ba’dike ve edallehumus samiriyy

86. Fe racea musa ila kavmihî ğadbane esifa kale ya kavmi elem yeîdkum rabbukum va’den hasena e fe tale aleykumul ahdu em eradtum ey yehîlle aleykum ğadabum mir rabbikum fe ahleftum mev’îdî

87. Kalu ma ahlefna mev’îdeke bi melkina velakinna hummilna evzaram min zînetil kavmi fe kazefnaha fe kezalike elkas samiriyy

88. Fe ahrace lehum îclen cesedel lehu huvarun fe kalu haza ilahukum ve ilahu musa fe nesiy

89. E fe la yeravne ella yarciu ileyhim kavlev ve la yemliku lehum darrav ve la nef’a

90. Ve le kad kale lehum harunu min kablu ya kavmi innema futintum bih ve inne rabbekumur rahmanu fettebiuni ve etîy’u emrî

91. Kalu len nebreha aleyhi akifîne hatta yarcia ileyna musa

92. Kale ya harunu ma meneake iz raeytehum dallu

93. Ella tettebian e fe esayte emri

94. Kale yebneumme la te’huz bi lîhyetî ve la bi ra’si innî haşîtu en tekule ferrakte beyne benî israîle ve lem terkub kavlî

95. Kale fe ma hatbuke ya samiriyy

96. Kale besurtu bi ma lem yebsuru bihî fe kabadtu kabdatem min eserir rasuli fe nebeztuha ve kezalike sevvelet lî nefsî

97. Kale fezheb fe inne leke fil hayati en tekule la misase ve inne leke mev’îdel len tuhlefeh venzur ila ilahikellezî zalte aleyhi akifale nuharrîkannehu summe le nensifennehu fil yemmi nesfa

98. İnnema ilahukumullahullezî la ilahe illa hu vesia kulle şey’in îlma

99. Kezalike nekussu aleyke min embai ma kad sebak ve kad ateynake mil ledunna zikra

100. Men a’rada anhu fe innehu yahmilu yevmel kîyameti vizra

101. Halidîne fîh ve sae lehum yevmel kîyameti hîmla

102. Yevme yunfehu fis suri ve nahşurul mucrimîne yevmeizin zurka

103. Yetehafetune beynehum il lebistum illa aşra

104. Nahnu a’lemu bima yekulune iz yekulu emseluhum tarîkaten il lebistum illa yevma

105. Ve yes’eluneke anil cibali fe kul yensifuha rabbî nesfa

106. Fe yezeruha kaan safsafa

107. La tera fîha îvecev ve la emta

108. Yevmeiziy yettebiuned daîye la îvece leh ve haşeatil asvatu lir rahmani fe la tesmeu illa hemsa

109. Yevmeizil la tenfeuş şefaatu illa men ezine lehur rahmanu ve radîye lehu kavla

110. Ya’lemu ma beyne eydîhim ve ma halfehum ve la yuhîytune bihî îlma

111. Ve anetil vucuhu lil hayyil kayyum ve kad habe men hamele zulma

112. Ve mey ya’mel mines salihuti ve huve mu’minun fe la yehafu zulmev ve la hadma

113. Ve kezalike enzelnahu kur’anen arabiyyev ve sarrafna fîhi minel veîydi leallehum yettekune ev yuhdisu lehum zikra

114. Fe teallellahul melikul hakk ve la ta’cel bil kur’ani min kabli ey yukda ileyke vahyuhu ve kur rabbi zidnî îlma

115. Ve lekad ahîdna ila ademe min kablu fe nesiye ve lem necid lehu azma

116. Ve iz kulna lil melaiketiscudu li ademe fe secedu illa iblîs eba

117. Fe kulna ya ademu inne haza aduvvul leke ve li zevcike fe la yuhricennekuma minel cenneti fe teşka

118. İnne leke ella tecua fîha ve la ta’ra

119. Ve enneke la tazmeu fîha ve la tadha

120. Fe vesvese ileyhiş şeytanu kale ya ademu hel edulluke ala şeceratil huldi ve mulkil la yebla

121. Fe ekela minha fe bedet lehuma sev’atuhuma ve tafika yahsîfani aleyhima miv verakîl cenneti ve asa ademu rabbehu fe ğava

122. Summectebahu rabbuhu fe tabe aleyhi ve heda

123. Kelehbita minha cemîam ba’dukum li ba’dîn aduvv fe imma ye’tiyennekum minnî huden fe menittebea hudaye fe la yedîllu ve la yeşka

124. Ve men a’rada an zikrî fe innel lehu meîyşeten dankev ve nahşuruhu yevmel kîyameti a’ma

125. Kale rabbi lime haşertenî a’ma ve kad kuntu besîyra

126. Kale kezalike etetke ayatuna fe nesîteha ve kezalikel yevme tunsa

127. Ve kezalike neczî men esrafe ve lem yu’mim bi ayati rabbih ve le azabul ahîrati eşeddu ve ebka

128. E fe lem yehdi lehum kem ehleknu kablehum minel kuruni yemşune fî mesakinihim inne fî zalike le ayatil li ulin nuha

129. Velev la kelimetun sebekat mir rabbike le kane lizamev ve ecelum musemma

130. Fasbir ala ma yekulune ve sebbîh bi hamdi rabbike kable tuluîş şemsi ve kable ğurubiha ve min anail leyli fe sebbîh ve atrafen nehari lealleke terda

131. Ve la temuddenne aynelke ila ma metta’na bihî ezvacem minhum zehratel hayatid dunya li neftinehum fîh ve rizku rabbike hayrun ve beka

132. Ve’mur ehleke bis salati vastabir aleyha la nes’eluke rizka nahnu nerzukuk vel akîbetu lit takva

133. Ve kalu lev la ye’tiyna bi ayetim mir rabbih e ve lem te’tihim beyyinetu ma fis suhufil ula

134. Ve lev enna ehleknahum bi azabim min kablihî le kalu rabbena lev la erselte ileyna rasulen fe nettebia ayatike min kabli en nezille ve nahza

135. Kul kullum muterabbisun fe terabbesu fe se ta’lemune men ashabus sîratîs seviyyi ve menihteda

Taha Suresinin Arapça Yazılışı

Taha Suresi Arapça, yazılışı şu şekildedir;

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم

طٰهٰۜ ﴿1﴾ مَٓا اَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْاٰنَ لِتَشْقٰىۙ ﴿2﴾ اِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشٰىۙ ﴿3﴾ تَنْز۪يلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْاَرْضَ وَالسَّمٰوَاتِ الْعُلٰىۜ ﴿4﴾ اَلرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوٰى ﴿5﴾ لَهُ مَا فِي السَّمٰوَاتِ وَمَا فِي الْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرٰى ﴿6﴾ وَاِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَاِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَاَخْفٰى ﴿7﴾ اَللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَۜ لَهُ الْاَسْمَٓاءُ الْحُسْنٰى ﴿8﴾ وَهَلْ اَتٰيكَ حَد۪يثُ مُوسٰىۢ ﴿9﴾ اِذْ رَاٰ نَارًا فَقَالَ لِاَهْلِهِ امْكُثُٓوا اِنّ۪ٓي اٰنَسْتُ نَارًا لَعَلّ۪ٓي اٰت۪يكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ اَوْ اَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى ﴿10﴾ فَلَمَّٓا اَتٰيهَا نُودِيَ يَا مُوسٰى ﴿11﴾ اِنّ۪ٓي اَنَا۬ رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَۚ اِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًىۜ ﴿12﴾ وَاَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحٰى ﴿13﴾ اِنَّن۪ٓي اَنَا اللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّٓا اَنَا۬ فَاعْبُدْن۪يۙ وَاَقِمِ الصَّلٰوةَ لِذِكْر۪ي ﴿14﴾ اِنَّ السَّاعَةَ اٰتِيَةٌ اَكَادُ اُخْف۪يهَا لِتُجْزٰى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعٰى ﴿15﴾ فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوٰيهُ فَتَرْدٰى ﴿16﴾ وَمَا تِلْكَ بِيَم۪ينِكَ يَا مُوسٰى ﴿17﴾ قَالَ هِيَ عَصَايَۚ اَتَوَكَّؤُ۬ا عَلَيْهَا وَاَهُشُّ بِهَا عَلٰى غَنَم۪ي وَلِيَ ف۪يهَا مَاٰرِبُ اُخْرٰى ﴿18﴾ قَالَ اَلْقِهَا يَا مُوسٰى ﴿19﴾ فَاَلْقٰيهَا فَاِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعٰى ﴿20﴾ قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ۠ سَنُع۪يدُهَا س۪يرَتَهَا الْاُولٰى ﴿21﴾ وَاضْمُمْ يَدَكَ اِلٰى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَٓاءَ مِنْ غَيْرِ سُٓوءٍ اٰيَةً اُخْرٰىۙ ﴿22﴾ لِنُرِيَكَ مِنْ اٰيَاتِنَا الْكُبْرٰىۚ ﴿23﴾ اِذْهَبْ اِلٰى فِرْعَوْنَ اِنَّهُ طَغٰى۟ ﴿24﴾ قَالَ رَبِّ اشْرَحْ ل۪ي صَدْر۪يۙ ﴿25﴾ وَيَسِّرْ ل۪ٓي اَمْر۪يۙ ﴿26﴾ وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَان۪يۙ ﴿27﴾ يَفْقَهُوا قَوْل۪يۖ ﴿28﴾ وَاجْعَلْ ل۪ي وَز۪يرًا مِنْ اَهْل۪يۙ ﴿29﴾ هٰرُونَ اَخ۪يۚ ﴿30﴾ اُشْدُدْ بِه۪ٓ اَزْر۪يۙ ﴿31﴾ وَاَشْرِكْهُ ف۪ٓي اَمْر۪يۙ ﴿32﴾ كَيْ نُسَبِّحَكَ كَث۪يرًاۙ ﴿33﴾ وَنَذْكُرَكَ كَث۪يرًاۜ ﴿34﴾ اِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَص۪يرًا ﴿35﴾ قَالَ قَدْ اُو۫ت۪يتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسٰى ﴿36﴾ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً اُخْرٰىۙ ﴿37﴾ اِذْ اَوْحَيْنَٓا اِلٰٓى اُمِّكَ مَا يُوحٰىۙ ﴿38﴾ اَنِ اقْذِف۪يهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِف۪يهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ ل۪ي وَعَدُوٌّ لَهُۜ وَاَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِنّ۪يۚ وَلِتُصْنَعَ عَلٰى عَيْن۪يۢ ﴿39﴾ اِذْ تَمْش۪ٓي اُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ اَدُلُّكُمْ عَلٰى مَنْ يَكْفُلُهُۜ فَرَجَعْنَاكَ اِلٰٓى اُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَۜ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا۠ فَلَبِثْتَ سِن۪ينَ ف۪ٓي اَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلٰى قَدَرٍ يَا مُوسٰى ﴿40﴾ وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْس۪يۚ ﴿41﴾ اِذْهَبْ اَنْتَ وَاَخُوكَ بِاٰيَات۪ي وَلَا تَنِيَا ف۪ي ذِكْر۪يۚ ﴿42﴾ اِذْهَبَٓا اِلٰى فِرْعَوْنَ اِنَّهُ طَغٰىۚ ﴿43﴾ فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ اَوْ يَخْشٰى ﴿44﴾ قَالَا رَبَّنَٓا اِنَّنَا نَخَافُ اَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنَٓا اَوْ اَنْ يَطْغٰى ﴿45﴾ قَالَ لَا تَخَافَٓا اِنَّن۪ي مَعَكُمَٓا اَسْمَعُ وَاَرٰى ﴿46﴾ فَأْتِيَاهُ فَقُولَٓا اِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَاَرْسِلْ مَعَنَا بَن۪ٓي اِسْرَٓاء۪يلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْۜ قَدْ جِئْنَاكَ بِاٰيَةٍ مِنْ رَبِّكَۜ وَالسَّلَامُ عَلٰى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدٰى ﴿47﴾ اِنَّا قَدْ اُوحِيَ اِلَيْنَٓا اَنَّ الْعَذَابَ عَلٰى مَنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰى ﴿48﴾ قَالَ فَمَنْ رَبُّكُمَا يَا مُوسٰى ﴿49﴾ قَالَ رَبُّنَا الَّذ۪ٓي اَعْطٰى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدٰى ﴿50﴾ قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْاُولٰى ﴿51﴾ قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبّ۪ي ف۪ي كِتَابٍۚ لَا يَضِلُّ رَبّ۪ي وَلَا يَنْسٰىۘ ﴿52﴾ َلَّذ۪ي جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ ف۪يهَا سُبُلًا وَاَنْزَلَ مِنَ السَّمَٓاءِ مَٓاءًۜ فَاَخْرَجْنَا بِه۪ٓ اَزْوَاجًا مِنْ نَبَاتٍ شَتّٰى ﴿53﴾ كُلُوا وَارْعَوْا اَنْعَامَكُمْۜ اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِاُو۬لِي النُّهٰى۟ ﴿54﴾ مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَف۪يهَا نُع۪يدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً اُخْرٰى ﴿55﴾ وَلَقَدْ اَرَيْنَاهُ اٰيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَاَبٰى ﴿56﴾ قَالَ اَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ اَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسٰى ﴿57﴾ فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِثْلِه۪ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَٓا اَنْتَ مَكَانًا سُوًى ﴿58﴾ قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزّ۪ينَةِ وَاَنْ يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى ﴿59﴾ فَتَوَلّٰى فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ اَتٰى ﴿60﴾ قَالَ لَهُمْ مُوسٰى وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللّٰهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍۚ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرٰى ﴿61﴾ فَتَنَازَعُٓوا اَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ وَاَسَرُّوا النَّجْوٰى ﴿62﴾ قَالُٓوا اِنْ هٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُر۪يدَانِ اَنْ يُخْرِجَاكُمْ مِنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَر۪يقَتِكُمُ الْمُثْلٰى ﴿63﴾ فَاَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّاۚ وَقَدْ اَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلٰى ﴿64﴾ قَالُوا يَا مُوسٰٓى اِمَّٓا اَنْ تُلْقِيَ وَاِمَّٓا اَنْ نَكُونَ اَوَّلَ مَنْ اَلْقٰى ﴿65﴾ قَالَ بَلْ اَلْقُواۚ فَاِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ اِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ اَنَّهَا تَسْعٰى ﴿66﴾ فَاَوْجَسَ ف۪ي نَفْسِه۪ خ۪يفَةً مُوسٰى ﴿67﴾ قُلْنَا لَا تَخَفْ اِنَّكَ اَنْتَ الْاَعْلٰى ﴿68﴾ وَاَلْقِ مَا ف۪ي يَم۪ينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُواۜ اِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍۜ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ اَتٰى ﴿69﴾ فَاُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُٓوا اٰمَنَّا بِرَبِّ هٰرُونَ وَمُوسٰى ﴿70﴾ قَالَ اٰمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْۜ اِنَّهُ لَكَب۪يرُكُمُ الَّذ۪ي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَۚ فَلَاُقَطِّعَنَّ اَيْدِيَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَاُصَلِّبَنَّكُمْ ف۪ي جُذُوعِ النَّخْلِۘ وَلَتَعْلَمُنَّ اَيُّنَٓا اَشَدُّ عَذَابًا وَاَبْقٰى ﴿71﴾ قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلٰى مَا جَٓاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذ۪ي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَٓا اَنْتَ قَاضٍۜ اِنَّمَا تَقْض۪ي هٰذِهِ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَاۜ ﴿72﴾ اِنَّٓا اٰمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَٓا اَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِۜ وَاللّٰهُ خَيْرٌ وَاَبْقٰى ﴿73﴾ اِنَّهُ مَنْ يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَاِنَّ لَهُ جَهَنَّمَۜ لَا يَمُوتُ ف۪يهَا وَلَا يَحْيٰى ﴿74﴾ وَمَنْ يَأْتِه۪ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَاُو۬لٰٓئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلٰىۙ ﴿75﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْر۪ي مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهَارُ خَالِد۪ينَ ف۪يهَاۜ وَذٰلِكَ جَزٰٓؤُ۬ا مَنْ تَزَكّٰى۟ ﴿76﴾ وَلَقَدْ اَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنْ اَسْرِ بِعِبَاد۪ي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَر۪يقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًاۚ لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشٰى ﴿77﴾ فَاَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِه۪ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْۜ ﴿78﴾ وَاَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدٰى ﴿79﴾ يَا بَن۪ٓي اِسْرَٓاء۪يلَ قَدْ اَنْجَيْنَاكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ وَوٰعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْاَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوٰى ﴿80﴾ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا ف۪يهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَب۪يۚ وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَب۪ي فَقَدْ هَوٰى ﴿81﴾ وَاِنّ۪ي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَاٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدٰى ﴿82﴾ وَمَٓا اَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَا مُوسٰى ﴿83﴾ قَالَ هُمْ اُو۬لَٓاءِ عَلٰٓى اَثَر۪ي وَعَجِلْتُ اِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضٰى ﴿84﴾ قَالَ فَاِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَاَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ ﴿85﴾ فَرَجَعَ مُوسٰٓى اِلٰى قَوْمِه۪ غَضْبَانَ اَسِفًاۚ قَالَ يَا قَوْمِ اَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًاۜ اَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ اَمْ اَرَدْتُمْ اَنْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّكُمْ فَاَخْلَفْتُمْ مَوْعِد۪ي ﴿86﴾ قَالُوا مَٓا اَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلٰكِنَّا حُمِّلْنَٓا اَوْزَارًا مِنْ ز۪ينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذٰلِكَ اَلْقَى السَّامِرِيُّۙ ﴿87﴾ فَاَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هٰذَٓا اِلٰهُكُمْ وَاِلٰهُ مُوسٰى فَنَسِيَۜ ﴿88﴾ اَفَلَا يَرَوْنَ اَلَّا يَرْجِعُ اِلَيْهِمْ قَوْلًاۙ وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا۟ ﴿89﴾ وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هٰرُونُ مِنْ قَبْلُ يَا قَوْمِ اِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِه۪ۚ وَاِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمٰنُ فَاتَّبِعُون۪ي وَاَط۪يعُٓوا اَمْر۪ي ﴿90﴾ قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِف۪ينَ حَتّٰى يَرْجِعَ اِلَيْنَا مُوسٰى ﴿91﴾ قَالَ يَا هٰرُونُ مَا مَنَعَكَ اِذْ رَاَيْتَهُمْ ضَلُّواۙ ﴿92﴾ اَلَّا تَتَّبِعَنِۜ اَفَعَصَيْتَ اَمْر۪ي ﴿93﴾ قَالَ يَبْنَؤُ۬مَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَت۪ي وَلَا بِرَأْس۪يۚ اِنّ۪ي خَش۪يتُ اَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَن۪ٓي اِسْرَٓاء۪يلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْل۪ي ﴿94﴾ قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ ﴿95﴾ قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِه۪ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ اَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذٰلِكَ سَوَّلَتْ ل۪ي نَفْس۪ي ﴿96﴾ قَالَ فَاذْهَبْ فَاِنَّ لَكَ فِي الْحَيٰوةِ اَنْ تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ وَاِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَنْ تُخْلَفَهُۚ وَانْظُرْ اِلٰٓى اِلٰهِكَ الَّذ۪ي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًاۜ لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا ﴿97﴾ اِنَّمَٓا اِلٰهُكُمُ اللّٰهُ الَّذ۪ي لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَۜ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا ﴿98﴾ كَذٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ اَنْبَٓاءِ مَا قَدْ سَبَقَۚ وَقَدْ اٰتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًاۚ ﴿99﴾ مَنْ اَعْرَضَ عَنْهُ فَاِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ وِزْرًاۙ ﴿100﴾ خَالِد۪ينَ ف۪يهِۜ وَسَٓاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ حِمْلًاۙ ﴿101﴾ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِم۪ينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًاۚ ﴿102﴾ يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ اِنْ لَبِثْتُمْ اِلَّا عَشْرًا ﴿103﴾ نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ اِذْ يَقُولُ اَمْثَلُهُمْ طَر۪يقَةً اِنْ لَبِثْتُمْ اِلَّا يَوْمًا۟ ﴿104﴾ وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبّ۪ي نَسْفًاۙ ﴿105﴾ فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًاۙ ﴿106﴾ لَا تَرٰى ف۪يهَا عِوَجًا وَلَٓا اَمْتًا ﴿107﴾ يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُۚ وَخَشَعَتِ الْاَصْوَاتُ لِلرَّحْمٰنِ فَلَا تَسْمَعُ اِلَّا هَمْسًا ﴿108﴾ يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا ﴿109﴾ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ اَيْد۪يهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُح۪يطُونَ بِه۪ عِلْمًا ﴿110﴾ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِۜ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا ﴿111﴾ وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا ﴿112﴾ وَكَذٰلِكَ اَنْزَلْنَاهُ قُرْاٰنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا ف۪يهِ مِنَ الْوَع۪يدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ اَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا ﴿113﴾ َتَعَالَى اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّۚ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْاٰنِ مِنْ قَبْلِ اَنْ يُقْضٰٓى اِلَيْكَ وَحْيُهُۘ وَقُلْ رَبِّ زِدْن۪ي عِلْمًا ﴿114﴾ وَلَقَدْ عَهِدْنَٓا اِلٰٓى اٰدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا۟ ﴿115﴾ وَاِذْ قُلْنَا لِلْمَلٰٓئِكَةِ اسْجُدُوا لِاٰدَمَ فَسَجَدُٓوا اِلَّٓا اِبْل۪يسَۜ اَبٰى ﴿116﴾ فَقُلْنَا يَٓا اٰدَمُ اِنَّ هٰذَا عَدُوٌّ لَكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقٰى ﴿117﴾ اِنَّ لَكَ اَلَّا تَجُوعَ ف۪يهَا وَلَا تَعْرٰىۙ ﴿118﴾ وَاَنَّكَ لَا تَظْمَؤُ۬ا ف۪يهَا وَلَا تَضْحٰى ﴿119﴾ فَوَسْوَسَ اِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَٓا اٰدَمُ هَلْ اَدُلُّكَ عَلٰى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَا يَبْلٰى ﴿120﴾ فَاَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْاٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِۘ وَعَصٰٓى اٰدَمُ رَبَّهُ فَغَوٰىۖ ﴿121﴾ ثُمَّ اجْتَبٰيهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدٰى ﴿122﴾ قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَم۪يعًا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّۚ فَاِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنّ۪ي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقٰى ﴿123﴾ وَمَنْ اَعْرَضَ عَنْ ذِكْر۪ي فَاِنَّ لَهُ مَع۪يشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ اَعْمٰى ﴿124﴾ قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَن۪ٓي اَعْمٰى وَقَدْ كُنْتُ بَص۪يرًا ﴿125﴾ قَالَ كَذٰلِكَ اَتَتْكَ اٰيَاتُنَا فَنَس۪يتَهَاۚ وَكَذٰلِكَ الْيَوْمَ تُنْسٰى ﴿126﴾ وَكَذٰلِكَ نَجْز۪ي مَنْ اَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِاٰيَاتِ رَبِّه۪ۜ وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَشَدُّ وَاَبْقٰى ﴿127﴾ اَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ ف۪ي مَسَاكِنِهِمْۜ اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِاُو۬لِي النُّهٰى۟ ﴿128﴾ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَاَجَلٌ مُسَمًّىۜ ﴿129﴾ فَاصْبِرْ عَلٰى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَاۚ وَمِنْ اٰنَٓائِ الَّيْلِ فَسَبِّحْ وَاَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضٰى ﴿130﴾ وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ اِلٰى مَا مَتَّعْنَا بِه۪ٓ اَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ ف۪يهِۜ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَاَبْقٰى ﴿131﴾ وَأْمُرْ اَهْلَكَ بِالصَّلٰوةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَاۜ لَا نَسْـَٔلُكَ رِزْقًاۜ نَحْنُ نَرْزُقُكَۜ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوٰى ﴿132﴾ وَقَالُوا لَوْلَا يَأْت۪ينَا بِاٰيَةٍ مِنْ رَبِّه۪ۜ اَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْاُولٰى ﴿133﴾ وَلَوْ اَنَّٓا اَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِه۪ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَٓا اَرْسَلْتَ اِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ اٰيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَذِلَّ وَنَخْزٰى ﴿134﴾ قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُواۚ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ اَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدٰى ﴿135﴾

Taha Suresinin Türkçe Anlamı

Taha Suresinin Türkçe Anlamı, şöyledir:

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla.

1. ayet: Ta, Ha.

2. ayet: Biz sana bu Kur’an’ı güçlük çekmen için indirmedik,

3. ayet: ‘İçi titreyerek korku duyanlara’ ancak öğütle-hatırlatma (olsun diye indirdik).

4. ayet: Yeri ve yüksek gökleri yaratan tarafından bir indirmedir.

5. ayet: Rahman (olan Allah) arşa istiva etmiştir.

6. ayet: Göklerde, yerde, bu ikisinin arasında ve nemli toprağın altında olanların tümü O’nundur.

7. ayet: Sözü açığa vursan da, (gizlesen de birdir). Çünkü şüphesiz O, gizliyi de, gizlinin gizlisini de bilmektedir.

8. ayet: Allah; O’ndan başka İlah yoktur. En güzel isimler O’nundur.

9. ayet: Sana Musa’nın haberi geldi mi?

10. ayet: Hani bir ateş görmüştü de, ailesine şöyle demişti: “Durun, bir ateş gördüm; umulur ki size ondan bir kor getiririm veya ateşin yanında bir yol-gösterici bulurum.”

11. ayet: Nitekim ona gidince, kendisine seslenildi: “Ey Musa.”

12. ayet: “Gerçekten Ben, Ben senin Rabbinim. Ayakkabılarını çıkar; çünkü sen, kutsal vadi olan Tuva’dasın.”

13. ayet: “Ben seni seçmiş bulunuyorum; bundan böyle vahyolunanı dinle.”

14. ayet: “Gerçekten Ben, Ben Allah’ım, Benden başka İlah yoktur; şu halde Bana ibadet et ve Beni zikretmek için dosdoğru namaz kıl.”

15. ayet: “Şüphesiz, kıyamet-saati yaklaşarak gelmektedir. Herkesin harcadığı çabanın karşılığını alması için, onun (koşup haberini) neredeyse gizleyeceğim.”

16. ayet: “Öyleyse, ona inanmayıp kendi hevasına uyan, sakın seni ondan alıkoymasın; sonra yıkıma uğrarsın.”

17. ayet: “Sağ elindeki nedir ey Musa?”

18. ayet: Dedi ki: “O, benim asamdır; ona dayanmakta, onunla davarlarım için ağaçlardan yaprak düşürmekteyim, onda benim için daha başka yararlar da var.”

19. ayet: Dedi ki: “Onu at, ey Musa.”

20. ayet: Böylece, onu attı; (bir de ne görsün) o hemen hızla koşan (kocaman) bir yılan (oluvermiş).

21. ayet: Dedi ki: “Onu al ve korkma, Biz onu ilk durumuna çevireceğiz.”

22. ayet: “Elini koltuğuna sok, bir hastalık olmadan, başka bir mucize (ayet) olarak bembeyaz bir durumda çıksın.”

23. ayet: “Öyle ki, sana büyük mucizelerimizden (birini) göstermiş olalım.”

24. ayet: “Firavun’a git, çünkü o azmış bulunuyor.”

25. ayet: Dedi ki: “Rabbim, benim göğsümü aç.”

26. ayet: “Bana işimi kolaylaştır.”

27. ayet: “Dilimden düğümü çöz;”

28. ayet: “Ki söyleyeceklerimi kavrasınlar.”

29. ayet: “Ailemden bana bir yardımcı kıl,”

30. ayet: “Kardeşim Harun’u”

31. ayet: “Onunla arkamı kuvvetlendir.”

32. ayet: “Onu işimde ortak kıl,”

33. ayet: “Böylece Seni çok tesbih edelim.”

34. ayet: “Ve Seni çok zikredelim.”

35. ayet: “Şüphesiz Sen bizi görüyorsun.”

36. ayet: (Allah) Dedi ki: “Ey Musa istediğin sana verilmiştir.”

37. ayet: “Andolsun, Biz sana bir defa daha lütufta bulunmuştuk.”

38. ayet: “Hani, annene vahyolunan şeyi vahyetmiştik, (şöyle ki:)”

39. ayet: “Onu sandığın içine koy, suya bırak, böylece su onu sahile bıraksın; onu Benim de düşmanım, onun da düşmanı olan biri alacaktır. Gözümün önünde yetiştirilmen için, Kendim’den sana bir sevgi yönelttim.”

40. ayet: “Hani kız kardeşin gezinip; “Onu(n bakımını) üstlenecek birini size haber vereyim mi?” demekteydi. Böylece, seni annene geri çevirmiş olduk ki, gözü aydın olsun ve hüzne kapılmasın. Sen bir insan öldürmüştün de, Biz seni tasadan kurtarmış ve seni ‘esaslı bir denemeden geçirip-denemiştik.’ Medyen halkı arasında da yıllarca kalmıştın, sonra bir kader üzerine (buraya) geldin ey Musa.”

41. ayet: “Seni Kendim için seçtim.”

42. ayet: “Sen ve kardeşin ayetlerimle gidin ve Beni zikretmede gevşek davranmayın.

43. ayet: “İkiniz Firavun’a gidin, çünkü o, azmış bulunuyor.”

44. ayet: “Ona yumuşak söz söyleyin, umulur ki öğüt alıp-düşünür veya içi titrer-korkar.”

45. ayet: Dediler ki: “Rabbimiz, gerçekten, onun bize karşı ‘taşkın bir tutum takınmasından’ ya da ‘azgın davranmasından’ korkuyoruz.”

46. ayet: Dedi ki: “Korkmayın, çünkü Ben sizinle birlikteyim; işitiyorum ve görüyorum.”

47. ayet: “Haydi ona gidin de deyin ki: Biz senin Rabbinin elçileriyiz, İsrailoğulları’nı bizimle birlikte gönder ve onlara (artık) azap verme. Sana Rabbinden bir ayetle geldik. Selam, hidayete tabi olanların üzerine olsun.”

48. ayet: “Gerçekten bize vahyolundu ki: Doğrusu azap, yalanlayan ve yüz çevirenlerin üstünedir.”

49. ayet: (Ona gidip aynı şeyleri tekrarladıklarında, Firavun onlara) Dedi ki: “Sizin Rabbiniz kim ey Musa?”

50. ayet: Dedi ki: “Bizim Rabbimiz, herşeye yaratılışını veren, sonra doğru yolunu gösterendir.”

51. ayet: (Firavun) Dedi ki: “İlk çağlardaki nesillerin durumu nedir öyleyse?”

52. ayet: Dedi ki: “Bunun bilgisi Rabbimin Katında bir kitaptadır. Benim Rabbim şaşırmaz ve unutmaz.”

53. ayet: “Ki (Rabbim), yeryüzünü sizin için bir beşik kıldı, onda sizin için yollar döşedi ve gökten su indirdi; böylelikle bununla her tür bitkiden çiftler çıkardık.”

54. ayet: “Yiyin ve hayvanlarınızı otlatın. Şüphesiz, bunda sağduyu sahipleri için elbette ayetler vardır.

55. ayet: Sizi ondan yarattık, ona geri vereceğiz ve sizi bir kere daha ondan çıkaracağız.

56. ayet: Andolsun, Biz ona ayetlerimizin tümünü gösterdik; fakat o, yalanladı ve ayak diretti.

57. ayet: Dedi ki: “Ey Musa, sen bizi sihrinle yurdumuzdan sürüp çıkarmaya mı gelmiş bulunuyorsun?”

58. ayet: “Madem böyle, biz de sana buna benzer bir sihirle geleceğiz; şimdi sen, bir ‘buluşma zamanı ve yeri’ tespit et, bizim de, senin de karşı olamayacağımız açık, geniş bir yer olsun” dedi.

59. ayet: (Musa) Dedi ki: “Buluşma zamanımız, (ülkenin ulusal) bayram günü ve insanların toplanacağı kuşluk vakti (olsun).”

60. ayet: Böylelikle Firavun arkasını dönüp gitti, hileli düzenini (yürütecek büyücüleri) biraraya getirdi, sonra geldi.

61. ayet: Musa onlara dedi ki: “Size yazıklar olsun, Allah’a karşı yalan düzüp uydurmayın, sonra bir azap ile kökünüzü kurutur. Yalan düzüp uyduran gerçekten yok olup gitmiştir.”

62. ayet: Bunun üzerine, kendi aralarında durumlarını tartışmaya başladılar ve gizli konuşmalara geçtiler.

63. ayet: Dediler ki: “Bunlar herhalde iki sihirbazdır, sizi sihirleriyle yurdunuzdan sürüp-çıkarmak ve örnek olarak tutturduğunuz yolunuzu (dininizi) yok etmek istemektedirler.”

64. ayet: “Bundan ötürü, tuzaklarınızı biraraya getirin, sonra gruplar halinde gelin; bugün üstünlük sağlayan, gerçekten kurtuluşu bulmuştur.”

65. ayet: “Ey Musa” dediler. Ya sen (asanı) at veya önce biz atalım.”

66. ayet: Dedi ki: “Hayır, siz atın.” Sonra hemen (ne görsün), sihirlerinden dolayı, onların ipleri ve asaları kendisine gerçekten koşuyormuş gibi göründü.

67. ayet: Musa, bu yüzden kendi içinde bir tür korku duymaya başladı.

68. ayet: “Korkma” dedik. “Muhakkak sen üstün geleceksin.”

69. ayet: “Sağ elindekini atıver, onların yaptıklarını yutacaktır; çünkü onların yaptıkları yalnızca bir büyücü hilesidir. Büyücü ise nereye varsa kurtulamaz.”

70. ayet: Bunun üzerine büyücüler, secdeye kapandılar: “Harun’un ve Musa’nın Rabbine iman ettik” dediler.

71. ayet: (Firavun) Dedi ki: “Ben size izin vermeden önce ona inandınız öyle mi? Şüphesiz o, size büyüyü öğreten büyüğünüzdür. O halde ben de sizin ellerinizi ve ayaklarınızı çapraz olarak keseceğim ve sizi hurma dallarında sallandıracağım. Siz de elbette, hangimizin azabı daha şiddetliymiş ve daha sürekliymiş öğrenmiş olacaksınız.”

72. ayet: Dediler ki: “Bize gelen apaçık delillere ve bizi yaratana seni asla ‘tercih edip-seçmeyiz.” Neyde hükmünü yürütebileceksen, durmaksızın hükmünü yürüt; sen, yalnızca bu dünya hayatında hükmünü yürütebilirsin.”

73. ayet: “Gerçekten biz Rabbimiz’e iman ettik; günahlarımızı ve sihir dolayısıyla bizi kendisine karşı zorlayarak-sürüklediğin (suçumuzu) bağışlasın. Allah, daha hayırlıdır ve daha süreklidir.”

74. ayet: “Gerçek şu ki, kim Rabbine suçlu-günahkar olarak gelirse, hiç şüphe yok, onun için cehennem vardır. Onun içinde ise, ne ölebilir, ne dirilebilir.”

75. ayet: “Kim O’na iman edip salih amellerde bulunarak O’na gelirse, işte onlar, onlar için de yüksek dereceler vardır.”

76. ayet: “İçlerinde ebedi kalacakları altından ırmaklar akan Adn cennetleri de (onlarındır). Ve işte bu, arınmış olanın karşılığıdır.”

77. ayet: Andolsun, Biz Musa’ya vahyetmiştik: “Kullarımı geceleyin yürüyüşe geçir, onlara denizde kuru bir yol aç, yetişilmekten korkmadan ve endişeye kapılmadan.”

78. ayet: Firavun ise, ordularıyla peşlerine düştü; sulardan onları kaplayıveren kaplayıverdi.

79. ayet: Firavun, kendi kavmini şaşırtıp saptırdı ve onları doğruya yöneltmedi.

80. ayet: Ey İsrailoğulları, andolsun, sizi düşmanlarınızdan kurtardık. Tur’un sağ yanında sizinle vaadleştik ve üzerinize kudret helvasıyla bıldırcın indirdik.

81. ayet: Size, rızık olarak verdiklerimizden temiz olanlarından yiyin, bu konuda azgınlık yapmayın, yoksa gazabım üzerinize kaçınılmaz olarak iner: Benim gazabım, kimin üzerine inerse, muhakkak o, tepetaklak düşmüştür.

82. ayet: Gerçekten Ben, tevbe eden, inanan, salih amellerde bulunup da sonra doğru yola erişen kimseyi şüphesiz bağışlayıcıyım.

83. ayet: “Seni kavminden ‘çarçabuk ayrılmaya iten’ nedir ey Musa?”

84. ayet: Dedi ki: “Onlar arkamda izim üzerindedirler, hoşnut kalman için, Sana gelmekte acele ettim Rabbim.”

85. ayet: Dedi ki: “Biz senden sonra kavmini deneme (fitne)den geçirdik, Samiri onları şaşırtıp-saptırdı.”

86. ayet: Bunun üzerine Musa, kavmine oldukça kızgın, üzgün olarak döndü. Dedi ki: “Ey kavmim, Rabbiniz size güzel bir vaadde bulunmadı mı? Size (verilen) söz (ya da süre) pek uzun mu geldi? Yoksa Rabbinizden üzerinize kaçınılmaz bir gazabın inmesini mi istediniz de bana verdiğiniz sözden caydınız?”

87. ayet: Dediler ki: “Biz sana verdiğimiz sözden kendiliğimizden dönmedik, ancak o kavmin (Mısır halkının) süs eşyalarından birtakım yükler yüklenmiştik, onları (ateşe) attık, böylece Samiri de attı.”

88. ayet: Böylece onlara böğüren bir buzağı heykeli döküp çıkardı, “İşte, sizin de ilahınız, Musa’nın ilahı budur; fakat (Musa) unuttu” dediler.

89. ayet: Onun kendilerine bir sözle cevap vermediğini ve onlara bir zarar veya fayda sağlamaya gücü olmadığını görmüyorlar mı?

90. ayet: Andolsun, Harun bundan önce onlara: “Ey kavmim, gerçekten siz bununla fitneye düşürüldünüz (denendiniz). Sizin asıl Rabbiniz Rahman (olan Allah)dır; şu halde bana uyun ve emrime itaat edin” demişti.

91. ayet: Demişlerdi ki: “Musa bize geri gelinceye kadar ona (buzağıya) karşı bel büküp önünde eğilmekten kesinlikle ayrılmayacağız.”

92. ayet: (Musa da gelince:) “Ey Harun” demişti. “Onların saptıklarını gördüğün zaman seni (Onlara müdahale etmekten) alıkoyan neydi?”

93. ayet: “Niye bana uymadın, emrime baş mı kaldırdın?”

94. ayet: Dedi ki: “Ey annemin oğlu, sakalımı ve başımı tutup-yolma. Ben, senin: “İsrailoğulları arasında ayrılık çıkardın, sözümü önemsemedin” demenden endişe edip korktum.”

95. ayet: (Musa) Dedi ki: “Ya senin amacın nedir ey Samiri?”

96. ayet: Dedi ki: “Ben onların görmediklerini gördüm, böylece elçinin izinden bir avuç alıp atıverdim; böylelikle bana bunu nefsim hoşa giden (bir şey) gösterdi.”

97. ayet: Dedi ki: “Haydi çekip git, artık senin hayatta (hakettiğin ceza: “Bana dokunulmasın”) deyip yerinmendir.” Ve şüphesiz senin için kendisinden asla kaçınamayacağın (azap dolu) bir buluşma zamanı vardır. Üstüne kapanıp bel bükerek önünde eğildiğin ilahına bir bak; biz onu mutlaka yakacağız, sonra darmadağın edip denizde savuracağız.”

98. ayet: “Sizin İlahınız yalnızca Allah’tır ki, O’nun dışında İlah yoktur. O, ilim bakımından herşeyi kuşatmıştır.”

99. ayet: Sana geçmişlerin haberlerinden bir bölümünü böylece aktarıyoruz. Gerçekten, sana Katımız’dan bir zikir verdik.

100. ayet: Kim bundan yüz çevirirse, şüphesiz kıyamet günü o, bir günah-yükü yüklenecektir.

101. ayet: O (yükün altı)nda ebedi olarak kalıcıdırlar. Bu, kıyamet günü onlar için ne kötü bir yüktür.

102. ayet: Sur’a üfürüleceği gün, Biz suçlu-günahkarları o gün, (yüzleri kara, gözleri) gömgök (kaskatı ve kör) olarak’ toplayacağız.

103. ayet: (Dünyada) Yalnızca on (gün) kaldınız” diye kendi aralarında fısıldaşacaklar.

104. ayet: Onların sözünü ettiklerini Biz daha iyi biliyoruz. Tutulan yol bakımından onların daha üst olanları ise: “Siz yalnızca bir gün kaldınız” derler.

105. ayet: Sana dağlar hakkında soruyorlar. De ki: “Benim Rabbim, onları darmadağın edip savuracak”

106. ayet: “Yerlerini bomboş, çırçıplak bırakacaktır.”

107. ayet: “Orada ne bir eğrilik göreceksin, ne de bir tümsek.”

108. ayet: O gün, kendisinden sapma imkanı olamayan çağırıcıya uyacaklar. Rahman (olan Allah)a karşı sesler kısılmıştır; artık bir hırıltıdan başka bir şey işitemezsin.

109. ayet: O gün, Rahman (olan Allah)’ın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimseden başkasının şefaati bir yarar sağlamaz.

110. ayet: O, önlerindekini de, arkalarındakini de bilir. Onlar ise, bilgi bakımından O’nu kavrayıp kuşatamazlar.

111. ayet: (Artık bütün) Yüzler, diri, kaim olanın önünde eğik durmuştur ve zulüm yüklenen ise yok olup gitmiştir.

112. ayet: Kim de bir mü’min olarak, salih olan amellerde bulunursa, artık o, ne zulümden korksun, ne hakkının eksik tutulmasından.

113. ayet: Böylece Biz onu, Arapça bir Kur’an olarak indirdik ve onda korkulacak şeyleri türlü şekillerde açıkladık; umulur ki korkup-sakınırlar ya da onlar için düşünme (yeteneğini) oluşturur.

114. ayet: Hak olan, biricik hükümdar olan Allah Yücedir. Onun vahyi sana gelip-tamamlanmadan evvel, Kur’an’ı (okumada) acele etme ve de ki: “Rabbim, ilmimi arttır.”

115. ayet: Andolsun, Biz bundan önce Adem’e ahid vermiştik, fakat o, unutuverdi. Biz onda bir kararlılık bulmadık.

116. ayet: Hani Biz meleklere: “Adem’e secde edin” demiştik, İblis’in dışında (diğerleri) secde etmişlerdi, o, ayak diremişti.

117. ayet: Bunun üzerine dedik ki: “Ey Adem, bu gerçekten sana ve eşine düşmandır; sakın sizi cennetten sürüp çıkarmasın, sonra mutsuz olursun.”

118. ayet: Şüphesiz ki, senin acıkmaman ve çıplak kalmaman orda (cennette kalmana bağlı)dır.”

119. ayet: Ve gerçekten sen burada susamayacaksın ve güneş altında yanmayacaksın da.”

120. ayet: Sonunda şeytan ona vesvese verdi; dedi ki: “Sana sonsuzluk ağacını ve yok olmayacak bir mülkü haber vereyim mi?”

121. ayet: Böylece ikisi ondan yediler, hemen ardından ayıp yerleri kendilerine açılıverdi, üzerlerini cennet yapraklarından yamayıp-örtmeye başladılar. Adem, Rabbine karşı gelmiş oldu da şaşırıp-kaldı.

122. ayet: Sonra Rabbi onu seçti, tevbesini kabul etti ve doğru yola iletti.

123. ayet: Dedi ki: “Kiminiz kiminize düşman olarak, hepiniz ordan inin. Artık size Benden bir yol gösterici gelecektir; kim Benim hidayetime uyarsa artık o şaşırıp sapmaz ve mutsuz olmaz.”

124. ayet: “Kim de Benim zikrimden yüz çevirirse, artık onun için sıkıntılı bir geçim vardır ve Biz onu kıyamet günü kör olarak haşredeceğiz.”

125. ayet: “O da (şöyle) demiş olur: -Ben görmekte olan biriyken, beni niye kör olarak haşrettin Rabbim?”

126. ayet: (Allah da) Der ki: “İşte böyle, sana ayetlerimiz gelmişti, fakat sen onları unuttun, bugün de sen işte böyle unutulmaktasın.”

127. ayet: İşte Biz ölçüsüzce davrananları ve Rabbinin ayetlerine inanmayanları böyle cezalandırırız; ahiretin azabı ise gerçekten daha şiddetli ve daha süreklidir.

128. ayet: Kendilerinden önceki nesillerden nicelerini yıkıma uğratmamız, onları doğruya yöneltmedi mi? (Oysa bugün kendileri) onların kaldıkları yerlerde (tarihi kalıntıları üzerinde) gezinip duruyorlar. Şüphesiz bunda sağduyu sahipleri için ayetler vardır.

129. ayet: Eğer Rabbinden geçmiş bir söz ve adı konulmuş (belirlenmiş) bir süre (ecel) olmasaydı muhakkak (yıkım azabı) kaçınılmaz olurdu.

130. ayet: Şu halde onların söylediklerine karşı sabırlı ol, güneşin doğuşundan ve batışından önce Rabbini hamd ile tesbih et (yücelt). Gecenin bir bölümünde ve gündüzün uçlarında da tesbihte bulun ki hoşnut olabilesin.

131. ayet: Onlardan bazı gruplara, kendilerini denemek için yararlandırdığımız dünya hayatının süsüne gözünü dikme. Senin Rabbinin rızkı daha hayırlı ve daha süreklidir.

132. ayet: Ehline (ümmetine) namazı emret ve onda kararlı davran. Biz senden rızık istemiyoruz, Biz sana rızık veriyoruz. Sonuç da takvanındır.

133. ayet: Dediler ki: “Bize kendi Rabbinden bir ayet (mucize) getirmesi gerekmez miydi?” Onlara önceki kitaplarda açık belgeler gelmedi mi?

134. ayet: Eğer Biz onları bundan önceki bir azap ile yıkıma uğratmış olsaydık, şüphesiz diyeceklerdi ki: “Rabbimiz, bize bir elçi gönderseydin de, küçülmeden ve aşağılanmadan önce Senin ayetlerine tabi olsaydık.”

135. ayet: De ki: “Herkes gözetlemektedir; siz de gözleyip durun. Sonunda, dümdüz (dosdoğru) yolun sahipleri kimlermiş ve doğru yola ulaşan kimlermiş, pek yakında öğreneceksiniz.”

Taha Suresinin Fazileti

Taha Suresi fazileti, hayatında herhangi bir sıkıntıya düşen kimselerin okuması tavsiye edilen bir suredir. Ayrıca bu sureyi okumaya devam eden kişilere büyük müjdeler vardır. Peygamber Efendimiz’in bir hadis-i şerifte buyurduğu gibi: ‘’ Her kim Taha Suresini okumaya devam ederse, Kıyamet günü muhacir ve ensar sevabı verilir’’ (Beyzavi Tefsir (2/63)

Taha Suresi Dinle