Huzur Kapısı Dua Sitesi

Kur’an-ı Kerimde mensuh ayetlerin sayısı üzerinde tam bir ittifak hâsıl olmamıştır. Bunların sayısı 200’e çıkaranlar olduğu gibi 5’e indirenlerde olmuştur. Hatta neshi reddeden âlimlerde vardır. Ebu Müslim el-isfehani “Ona önünden de ardından da batıl gelemez. O, hikmet sahibi, çok övülen Allah’tan indirilmiştir.”[1] Mealindeki ayet-i kerime’ye dayanarak İslam dininde nesh yoktur, diyor. Cumhur-u ulemaya göre neshin vukuu mümkündür ve vaki olmuştur.

Mensuh: Kaldırılan, Nesh: kaldıran manasınadır.
İmam Suyuti’ye göre 22 Mensuh ayet ve bunların nesihleri ileri sürülen ayetler şunlardır:
 
Mensuh sayılan ayetler:                                Nasihi sayılan ayetler:
1- Bakara: 115                                                      Bakara 44.
2- Bakara: 180                                                      Nisa: 11, 12, 176.
3- Bakara: 184                                                      Bakara: 185.
4- Bakara: 183                                                      Bakara: 187.
5- Bakara: 217                                                      Tevbe: 36 veya 5.
6- Bakara: 240                                                      Bakara: 224.
7- Bakara: 284                                                      Bakara: 286.
8- Al-i İmran: 102                                                Tegabün: 16.
9- Nisa: 8                                                               Nisa: 11, 12, 176.
10- Nisa: 33                                                          Enfal: 75, Ahzab: 6.
11- Nisa: 15                                                           Nur: 2.
12- Maide: 2                                                         Tevbe: 35.
13- Maide: 42                                                       Maide: 49.
14- Maide: 106                                                     Talak: 2.
15- Enfal: 65                                                         Enfal: 66.
16- Tevbe: 41                                                       Tevbe: 91 veya 92.
17- Nur: 4                                                             Nur: 32.
18- Nur: 58                                                          ayet gösterilemiyor.
19- Ahzab: 52                                                       Ahzab: 50.
20- Mücadele: 12                                                 Mücadele: 13.
21- Mümtehine: 11                                              Enfal: 41.
22- Müzzemmil: 1                                               Müzzemmil: 20.[2]
 
Mekke’de nazil olan ayetlere Mekki, Medine’de nazil olan ayetlere Medeni denir. Diğer bir görüşe göre, hicretten evvel nazil olan ayetlere Mekki, hicretten sonra nazil olan ayetlere Medeni, ayetler denir. Gece nazil olan ayetler Leyli, gündüz nazil olan ayetlere Nehari denir.[3]
 
Kur’an’ın harekelenmesi nasıl olmuştur:
 
Kur’an Peygamber (s.a.v) Efendimiz ve dört halife devrimde noktasız, harekesiz yazılmıştır. Okunuşun güçlüğüne rağman Kur’an’ın harekesiz oluşunun bazı faideleri vardır. Resülullah’dan (s.a.v) öğrenilen kıraatlerin okunuşuna müsaid idi. Bir kelimede muhtelif kıraatler toplanabiliyordu.

Tarihçiler hareke ve noktanın daha evvel bilinip bilinmemesi hususunda ihtilaf etmişlerdir. Bazı tarihçiler harekenin bilindiğini fakat kıraat sebebiyle terk edildiğini ileri sürerler. Bazı tarihçiler de nokta ve harekeleme daha evvel bilinmiyordu. Ancak Ebu’l-Esved ed-Düeli’nin çalışmalarıyla meydana geldi diyorlar.

Noktalama ve harekeleme resmen Emeviler zamanın da Halife Abdülmelik b. Mervan tarafından resmileşti.[4]

Bu olayın seyri şöyle cereyan etti:
Ebu’l-Esved ed-Düeli Tevbe süresi’nin 3. ayetini okuyan bir okuyucu dinledi. Okuyucu “İnnellahe beriun minel müşrikiyne ve Resülühü”[5] ayetindeki “Resül” kelimesini esreli okumuştu. Böyle olunca mana çok bozulmuştu.[6] Bu olay Ebu’l-Esved’i çok korkuttu ve üzdü. Hemen Basra valisi Ziyad b. Ebil’e gitti. Zaten ziyad devrin büyük âlimleri olan Esved’e Kur’an’ın kolayca okunması için alametler (işaretler) konulmasını emretmişti. Meselenin önemini bu olay daha da canlandırmıştı.
 
Ebul Esved gayrete geldi, uzun çalışmaları sonunda Ebul Esved bu işi şöyle yaptı. Fetha alametlerini göstermek için harfin üstüne bir nokta, esre için harfin altına bir nokta, ötre için harfin içine veya önüne bir nokta koydu. Şeddeli harf için kavis gibi bir alamet, vasıl hemzesi için kendisinden önceki harekenin fetha, kesre, ötre olmasına göre üstüne, altına, önüne çekme yaptı. Bu usul mağripte ve maşrıkta hicri 4. asrın ortalarına kadar devam etmiştir. Bu, Kur’an harekelemenin 1. merhalesidir.[7]

İkinci merhalede: önceden konan noktalar zamanla okuma yanlışlıklarına sebep oluyordu.
Emevi halifelerinden Abdülmelik b. Mervan  Haccac’a Kur’an’ın harekelenmesi için meşgul olmasını emretti. O da Nasr b. Asım ile Yahya b. Ya’mer’i bu iş için görevlendirdi. Bu iki zad Ebu’l-Esved’in talebesi idiler. Kur’an’ın harekelenmesinde hareke yerine konan noktalar harfler birbirine benzediğinden sebep olduğu karışıklığı bu adı geçen âlimler giderdiler. Bu işi şöyle yaptılar.
Bir harfe üçten fazla nokta olmamasına dikkat ettiler. Hareke yerine geçen noktanın harfin noktasından ayrılması için hareke yerine geçen noktayı Mushaf’ın yazılan renginden ayrı bir mürekkep rengiyle yaptılar. Abdülmelik b. Mervan da resmi sıfatla Mushaf’a ilk nokta koyan halife oldu.

Kur’an bugünkü şekil ile harekelerin konması, bu meselenin 3. merhalesidir. Zira hareke noktaları bugünkü harekelere daha sonra çevrilmiştir.

Ebu’l-Esved’in koyduğu hareke noktaları yerine bugünkü harekeleri koyan Sibeveyhe’nin üstadı el-Halil b. Ahmed’tir. İmam Halil bunları med (çeker) harflerinden almıştır. Ötre vav’dan, üstün meyilli elif’ten, esre de kısaltılmış ya’dır. Cezim ve şedde gibi işaretler harekeden sonra konulmuştur. Bunları da İmam Halil b. Ahmed icad etmiştir.[8]
 
[1] Fussilet / 42.
[2] Suyuti İtkan, c. 2 s. 23. M. Sofuoğlu, tefsire giriş, s. 141.
[3] Ö.N. Bilmen, Tefsir Tarihi c. 1 s. 11. C.Yıldırım, Kur’an ahkamı, c. 1 s. 16-17. M. Sofuoğlu, Tefsire giriş:  S. 80.
[4] M. Sofuoğlu, Tefsire giriş. S. 85.
[5] Meal: Allah ve Resülü müşriklerden beridir.
[6] Allah müşriklerden ve Resülden beridir, diye değişmişti.
[7] Osman Keskioğlu, Kur’an Tarihi, S.267.
[8] M.Sofuoğlu. Tefsire giriş, S. 76-88.

Bu yazımızda size faydalı olabilir. Lütfen okuyun:

Rakamların dilinden kısaca Kur’an-ı Kerim Rüyada hacca gitmek

Kur’an-ı Kerim de:
 
Süre sayısı:                        114
Ayet sayısı:                      6666
Bu ayetlerin:                    1000 tanesi Emir,
1000 tanesi Nehy,
1000 tanesi Müjde,
1000 tanesi Azab,
1000 tanesi Haber,
1000 tanesi Misal,
500 tanesi Ahkam,
100 tanesi Dua-Tesbih,
66 tanesi Nasih-Mensuh

Kelimelerin sayısı:             77.389
Harflerin sayısı:                321.585
Hangi harf kaç tanedir.
 
Elif: (48.822) Be: (10.426) Te: (10.476) Se: (1.404) Cim: (1.322) Ha: (4.138) Ha’: (1.532) Dal: (1.778) Zal: (4.978) Ra: (12.070) Ze: (1.608) Sin: (11.599) Şın: (1.125) Sad: (7.708) Dad: (5.382) Tı: (1.264) Zı: (842) Ayın: (9.414) Ğayın: (1.319) Fe: (1.479) Kaf: (6.820) Kef: (10.512) Lam: (31.522) Mim: (26.422) Nun: (26.555) Vav: (25.080) He: (19.070) Lam Elif: (4.709) Ye: (15.719) toplam: 305.095:

Üstün sayısı:              370.143
Ötre sayısı:                   40.804
Esre sayısı:                  309.586
Hemze sayısı:                  3.273
Med sayısı:                      1.771
Şedde sayısı:                  19.253
Nokta sayısı:                 156.631.[1]

Kur’an-ı Kerim’in ortası neresidir:
Kur’an’ın tam ortası: Kef süresi, 19. Ayetteki, “Velyetelettef” lafzının son harfi olan “F” harfidir.
Üçte biri: Tevbe süresi, 100. Ayetin başıdır.
Dörtte biri: En’am süresinin sonudur.
Yedide biri: Nisa süresi, Ayet: 55 deki “Men sedde a’nhü” daki “Dal” harfidir.[2]

Hurufu mukatta nedir:
 Kur’an’da 114 süre vardır. Bunlardan 29 tanesi bazı harflerle başlamaktadır. Bu harflere Hurufu Mukatta denir. Hurufu mukatta’nın tefsirinde çeşitli görüşler vardır. Bu harfler hakkında müfessirler “Dahil olduğu sürenin adıdır, yemindir… veya manası şudur-budur…gibi” sözler söylemiştir. Kısaca bunlar Allah ve Peygamberi arasında birer şifredir.[3]

Bu harfler Mekke müşriklerinin dikkatini çekmiştir. Hz. Ömer’in (r.a) Müslüman olmasına bu üslup vesile olmuştur.[4]
Hurufu mukatta’nın izahı için ortaya atılan görüşlerin hepsi tenkide açıktır. Peygamber (s.a.v) Efendimiz de bu hususta bir şey söylemediğine göre, onlar hakkında kesin bir hüküm vermek zordur. Bizlere Allah ve Resülü arasına birer şifredir, demek kalıyor.[5]

[1] Bu taplo Zemahşeri’nin verdiği rakamlara göre düzenlenmiştir. Bazı kaynaklardaki rakamlarda farklılıklar vardır. Bu farklılık kırattan ileri gelmektedir. Ayetlerin sayısındaki farklılık, ayetlerin başlangıcı ile nihayet bulması hakkındaki itibardan ileri gelmektedir. (Bursalı Mehmet Tahir: Delilü’t-Tefasir. S. 16.17)
[2] Mehmet Sofuoğlu, Tefsire Giriş: S. 188-199.
[3] Çantay Meali, C.1 S. 13 VE 82.
[4] Bu üslüb velid b. Muğire’ye ahnes b. Kays’a ebu cehile Kur’anı dinletmiş; umeyye b. Halef gibi bir muannite yerden toprak alıp alnına götürtmüş, utbe b. Reabia’yı dehşette bıraktırmıştır.
[5] İ. Cerrahoğlu, Tefsir Usulü, S. 130-144. S. Kutup, Fizilalil Kur’an terc: C.1 S.76.

Bu yazımızda size faydalı olabilir. Lütfen okuyun:

Rüyada Kuranı Kerim Görmek Imam Gazali Kısaca Hayatı ve Eserleri ve Özet

“De ki: Eğer siz hakikaten Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki, Allah’ta sizleri sevsin ve suçlarınızı bağışlasın.”[1]
 
 Bil ki, kulun Allah’ı ve Resulünü sevmesi, onlara boyun eğmekle, onların emrine uymakla olur. Allah’ın kullarını sevmesi de onlara mağfiret suretiyle ikramda bulunmasıdır.

“Kim peygambere itaat ederse şüphesiz Allah’a itaat etmiş olur.”[2]
  Peygamber size her ne emir verirse tutun, menettiğinden de sakının ve Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah’ın azabı şiddetlidir. [3]

   Ebu Hüreyre’den (r.a) rivayetle Peygamber (s.a.v) şöyle buyurmuştur.
“Size iki şey bıraktım. Onlara sarıldıkça asla sapıtmazsınız. Biri: Allah’ın kitabı, Diğeri:  Resülullah’ın (s.a.v) sünnetidir.”[4]
 
Irbad b. Sariye’nin şöyle dediği rivayet edildi. Bir gün Resülullah (s.a.v) bize sabah namazından sonra ağlatan ve kalpleri titreten beliğ bir vaaz ve nesihatta bulundu. Bunun üzerine adamın biri: Bu vedalaşan (dünyadan ayrılması yaklaşmış olan) bir kimsenin vaazıdır. Şu halde bize ne tavsiyede bulunursun? dedi. Allah’ın Resülü (s.a.v):
“Size Allah’a karşı takvalı olmanızı ve amiriniz Habeşli bir köle dahi olsa, dinleme ve itaat etmeyi tavsiye ederim. Çünkü sizden yaşayanlar bir çok görüş ayrılıkları ile karşılaşacaktır. (Dine uymayan) yeniliklerden de kaçınınız. çünkü onlar delalettir. Sizden buna yetişen kimse, sünnetime ve hidayete ulaşmış olan halifelerin sünnetine sarılsın. Ona dişlerinizle sarılın.”[5]

“Ey iman edenler! Allah’a itaat edin, Peygambere ve sizden olan emir sahiplerine de itaat edin. Eğer bir hususta anlaşmazlığa düşerseniz, onu Allah ve Resulüne götürün.”[6]

“Bununla beraber Allah ve Resulü bir işte hükmettiği zaman; gerek mümin olan bir erkek için ve gerek bir mümin kadın için o işlerinde başka yolu tercih yoktur. Her kimde Allah ve Resulüne asi olursa, açık bir sapıklıkla sapıtmış olur.”[7]

Enes’den (r.a) Peygamber (s.a.v.) bana dedi ki:
“Yavrum! Kalbinde kimseye karşı kötülük yapmak düşüncesi olmadan, gününü ve geceni geçirmeye (yaşamağa)gücün yeterse yap! Sonra bana, Yavrum bu benim sünnetimdendir. Kim sünnetimi yaşatırsa, beni sevmiştir. Ve beni seven kimsede cennette benimle beraberdir”[8] buyurdu.

Ebu Hüreyre’den (r.a) Peygamber (s.a.v) şöyle buyurdu:
“Ümmetimin  yüz çevirenleri müstesna hepsi cennete girer. Yüz çevirenler kimdir? dediler Peygamber (s.a.v): Bana itaat eden cennete girer, isyan eden de yüz çevirmiştir”[9]
 
Müseyyeb avf yolu ile gelen rivayette Hasan, Resulüllah’dan (s.a.v) naklen şöyle anlattı: “Sünnete göre amel, bid’at yolu ile yapılan çok amelden hayırlıdır.[10]
 
Ehl-i tasavvuftan biri der ki, Allah’ın farz kıldığı ibadetlerden birini bile bile terk eden veya sünnetlerden birine bilerek uymayan bir şeyhi havada uçarken, denizde yürürken, ateş yerken veya daha başka olağan üstü davranışlar gösterirken görürseniz, bütün bunlara rağmen adamın davasında yalancı olduğunu, gösterdiği olağanüstülükleri keramet değil olsa olsa istidrac olduğunu biliniz. Allah böyle kimselerden cümlemizi korusun.[11]

Peygamber Efendimizin (s.a.v) gösterdiği İslamiyet yolunda bulunabilmek ve onun sünneti üzere yaşaya bilmek için, önce doğru iman etmek, sonra haramlardan sakınmak, sonra farzları yapmak, sonra mekruhlardan sakınmak, daha sonra müstehapları yapmak lazımdır.[12]

Bişr el-Hafi (k.s) anlatıyor: “Bir gece Peygamberimizi (s.a.v) rüyamda gördüm, bana dedi ki “Ey Bişr Allah senin dereceni arkadaşların arasında neden yüksek kıldı biliyor musun?” Hayır Ya Resulallah diye cevap verdim. Bunun üzerine Peygamberimiz (s.a.v):
“Salihlere hizmet ettiğin için, mümin kardeşlerine nasihat ettiğin için, dostlarını ve yolumdan ayrılmayanları sevdiğin için ve yolumdan gittiğin için, diye kendi sorusuna cevap verdi.”[13]

Ebu Rafi’den (r.a) rivayetle Peygamber (s.a.v) şöyle buyurdu:
“Sizden hiç bir kimseyi, koltuğuna yaslanmış olarak, emrettiğim ve yasakladığım şeylerden biri gelirken, biz onu bilmiyoruz, biz yalnız Allah’ın kitabında bulunana uyarız der olduğu halde görmeyeyim. (yani sizden kimseyi yalnız kitaba inanıp, sünneti kabul etmeyenlerden görmemeliyim.)[14]
 [1] Ali imram 31.
[2] Nisa 80.
[3] Haşr 7.
[4] İmam malik.taç  /no 72.
[5] Ebu davud,tirmizi.Taç no/68.
[6] Nisa 59.
[7] Ahzab 36.
[8] Tirmizi,Taç no /74
[9] buhari,
[10] tenbihul gafilin sayfa,652.
[11] Kalblerin keşfi sayfa,61.
[12] İmam-iRabbani.
[13] Kalblerin keşfi sayfa,60.
[14] Ebu davud,tirmizi Taç no /70.

Bu yazımızda size faydalı olabilir. Lütfen okuyun:

Kur-an ’da Rüyanın Yeri Küfür Etmenin Dinimizde Yeri