Muhammed (s.a.v) 39 yaşında iken sadık rüyalar görmeye başladı. Rüyasında ne görürse aynen çıkardı. Bu hal 6 ay devam etti. Vahiy gelmesi yaklaşınca “Ya Muhammed” diye sesler işitirdi. Bundan sonra yalnızlığı sevip insanlardan uzaklaşarak Hira Dağında bir mağarada tefekküre dalardı. Bazen Mekke ye gelir, Kabe’yi tavaf ettikten sonra evine giderdi. Evinde bir müddet kalıp yanına biraz yiyecek alarak yine Hira Dağında mağaraya gidip tefekkür ve ibadetle meşgul olurdu. Bu halini gören Mekke’liler, Muhammed (s.a.v) Rabbine aşık oldu demişlerdir.
Muhammed (s.a.v) 40 yaşında iken yine bir ramazan ayında Hira Dağındaki mağaraya çekilmiş ve tefekküre dalmıştı. Ramaza’nın 27. Pazartesi gecesi, gece yarısından sonra kendisini adıyla çağıran bir ses işitti. Başını kaldırıp etrafa baktığı sırada ikinci defa bir ses işitti ve her tarafı bir den bire bir nur kapladığını gördü .Sonra Cebrail (a.s) karşısına geldi. “Oku” dedi. “Ben okumuş değilim” cevabını verdi. O zaman melek Muhammed’i (s.a.v) tutup takati kesilinceye kadar sıktı ve “Oku” dedi yine “Ben okumuş değilim” cevabını verdi. İkinci defa sıktı ve “Oku” dedi. “Ben okumuş değilim” dedi. Cebrail (a.s) üçüncü defa tutup sıktı ve sonra bıraktı ve:
“Oku! Her şeyi yaratan rabbinin ismiyle ki. O,insanı pıhtılaşmış kandan yarattı! Oku ki senin Rabbin kalemle yazı yazmayı öğreten, insana bilmediğini öğreten bol kerem ve ihsan sahibidir.” Mealindeki A’lak süresinin ilk beş ayetini getirdi Muhammed (s.a.v) de onunla beraber okudu. İlk vahiy bu suretle başladı ve bütün cihanı aydınlatan İslam güneşi doğdu.
Muhammed (s.a.v) ilk vahiy geldikten sonra üç sene vahiy gelmedi. Bu arada Mikail (s.a.v) adındaki melek gelip bazı şeyler öğretti. Fakay vahiy getirmedi. Bu sırada Peygamberimiz (s.a.v) üzüldükçe Cebrail (s.a.v) gözüküp “Ey Muhammed sen Allah’ın Peygamberisin” der, üzüntüsünü yatıştırırdı. ilk vahyin gelmesiyle Peygamberliği başlayan Muhammed’in (s.a.v) tebliğinin 13 senesi Mekke’de 10 senesi de Medine’de geçti….!
Peygamber Efendimiz (s.a.v) İle İlgili Birkaç Ayet-i Kerime
“Muhammed (s.a.v) Allah’ın Resülüdür.”[1] (Elçisidir)
(Resülüm) “Biz seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik.”[2]
“Ve sen elbette yüce bir ahlak üzeresin.”[3]
“Andolsun ki, Resülullah, sizin için, Allah’a ve Ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok zikredenler için güzel bir örnektir.”[4]
Ona (Resülüllah’a) uyun ki doğru yolu bulasınız.”[5]
“Allah’a ve Peygambere itaat edin. Ta ki rahmete kavuşturulasınız.”[6]
“Kim o Peygambere itaat ederse muhakkak Allah’a itaat etmiştir. Kim de yüz çevirirse.. Zaten seni onların başına bekçi göndermedik ya.”[7]
“Kim Allah’a ve Peygambere itaat ederse işte onlar, Allah’ın, kendilerine ni’met verdiği Peygamberler, sıddıklar, şehidler ve iyi adamlarla beraberdirler. Onlar ne iyi arkadaştır. Bu Allah’dan bir lütfu inayettir. (Her şeyi) hakkıyla bilici olarak Allah yeter.”[8]
[1] Fetih/29
[2] Enbiya/107
[3] Kalem/4
[4] Ahzab/21
[5] A’raf/158
[6] Ali İmran/132
[7] Nisa/80
[8] Nisa/69-70
