Sevgili Peygamberimiz (s.a.v), Allah (c.c) sevgisinden konuşulan, dinden bahsedilen yerlere meleklerin de imrendiğini şöyle bildiriyor:
Allah’ü Teâlâ’nın yeryüzünde gezen melekleri vardır. Dinden bahsedilen bir topluluk gördükleri zaman arkadaşlarını çağırıp derler ki: “Gelin aradığımız buradadır.
Hepsi gelip rahmetle onları kuşatırlar. Allah’ü Teâlâ onlara sorar:
-Kullarımı ne halde bıraktınız? Melekler:
-Sana hamd, tesbih ve zikir ediyorlardı. Allah Teala:
-Benden ne istiyorlardı? Melekler:
-Cenneti istiyorlardı. Allah Teala:
-Cenneti görmüşler mi? Melekler:
-Hayır görmediler. Allah Teala:
-Ya görselerdi ne yaparlardı? Melekler:
-Cenneti görselerdi daha çok isterlerdi. Allah Teala:
-Neden kaçıyorlardı? Melekler:
-Cehennem ateşinden. Allah Teala:
-Cehennem ateşini görmüşler mi? Melekler:
-Hayır görmediler. Allah Teala:
-Ya görselerdi? Melekler:
-Onu görselerdi, daha fazla korkar. Daha fazla kaçarlardı. Allah Teala:
-Ey meleklerim, sizi şahit tutuyorum, ben onları bağışladım. Melekler dediler ki:
-Onların içinde birisi, ilim öğrenmek veya ibâdet niyeti ile değil, başka bir iş için gelmişti, o da mı af edildi? Allah’ü Teâlâ buyurur:
-Onlar öyle bir cemâat ki, onlarla oturan bir kimse şaki (kötü) olmaz, Cehenneme gitmez.
Bu müjdeye kavuşmak için, birkaç kişi toplanınca, zaruri din bilgilerinden konuşmak, okumak lâzımdır. Fırsatı ganimet bilmelidir.
