Büyük arif Abdürrahman-ı Tahi (k.s) Hazretleri demiştir ki: “Tasavvuf terbiyesi ve muhabbeti, insanların arasında dolaşır, dine bağlı olanın da olmayanın da kalbine girer. Fakat bir süre sonra, dine ve ilme bağlı olanda kalırken, ilahi hükümlere bağlı olmayandan çıkıverir.” Gavsü-l Azam Seyyid Sıbgatullah Arvasi (k.s) zamanında din ilmini bilen ve ona göre hareket eden bir kadın…
Abdülkadir-i Geylani (k.s) bir gün mihrapta oturmuş zikir ve murakabe ile meşgulken gaipten bir ses geliyor: “Ey Abdülkadir kulum! Ben senden bütün amel yükümlüklerini kaldırdım…” Abdülkadir-i Geylan- (k.s) bu sözü duyar duymaz sesin geldiği yöne elindeki tesbihi kurşun gibi fırlatarak, “Defol lanetli şeytan!”diye haykırıyor. Foyası ortaya çıkan şeytan, “Ben bu şekilse nice ağabeyleri, nice zahidleri…
İbn Abbas (r.a) dan Resülullah (s.a.v)ın şöyle buyurduğu rivayet edildi: “Cennet bahçelerine uğradığınız zaman meyvelerini toplayınız, (oturup istifade ediniz) Ashab: “Cennet bahçeleri neresidir Ya Resülallah? diye sordular. Resülullah (s.a.v): “İlim meclisleridir” buyurdu. Yine ibn Abbas (r.a) anlatıyor: Resülullah’a (s.a.v): “Ya Resülallah! Hangi arkadaşlarımız daha iyidir” diye soruldu. O da: “Görülmesi size Allah’ı hatırlatan, konuşması bilginizi…
Hz. Ali (r.a) demiştir ki: “İnsanlara anlayacakları şeyleri anlatın. Allah ve Resülünün tekzib (yalan) edilmelerini ister misiniz?”[1] İbnu Mes’ud (r.a) diyor ki: “Sen bir cemaate akıllarının almayacağı bir şey söylersen mutlaka bu, bir kısmına fitne olur.”[2] Hz. Ali burada, muhatabın anlayacağı şeylerle irşad yapmayı, anlayamayacakları şeylerden bahsetmemeyi emretmektedir. Hadisin bir başka veçhinde “Anlaşılması zor olacak…
İbrahim b. Alkame’den o da İbni Mesud‘dan (r.a) rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Resûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır: “Kim ilimden dünyasını ve ahiretini aydınlatacak bir bölüm öğrenirse, Allah ona dünyada kabul görmüş, tutulan yedi bin sene orucun sevabından ve ibadetle geçirilmiş gecelerin sevabından daha çok hayırlar ihsan eder.” [1] demiştir. Bir başka hadisinde ashabına hitaben: (Ezbere)…
Ayet-i Kerimede Cenab-ı Hakk (c.c) şöyle buyurmaktadır: “De ki: Ya Rab! İlmimi arttır.” [1] Başka bir Ayet-i Kerimede de: “(Resülüm!) De ki: Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?”[2] buyurmaktadır. Yine Ayet-i Kerimede şöyle buyrulmaktadır: “Allah, içinizden iman edenlerle ilme nail olanların derecelerini yükseltir.”[3] Bu ayetin tefsirinde İbn-i Abbas (r.a) Hazretleri buyuruyor ki: “Âlimler ile cahiller…
Dervişlik, yiğitliktir; her kişinin değil, er kişinin başarabileceği bir iştir. Eren olup pîr’e varmak, ancak onun hakkıdır. Dervişlik, belki her Müslüman için arzu edilen bir ideal olması gerekmesine rağmen, yeterince nefis muhasebesi yapmadan “Ben dervişim!” diyebilir ve bu sıfatımla övünebilir miyim? Herkesten bir farkı olmayan hatta herkesin gerisinde kalan ben, nasıl dervişlikten bahsedebilirim ki! Gönlü…
Şeyh Ahmed-i Haznevi (k.s.) buyurdu ki; “ “Hazreti ziyarete gitmiştim. Hazret ata binmiş gidiyordu. Beni görünce atının başını kıstı ve yüzünü bana çevirdi. Beni yanına çağırarak şöyle buyurdu: “Molla Ahmed, insanın şu kadar, zerre-i miskal kadar Nefsi olsa o Allah’tan uzaktır.” ve hayvanını sürerek yoluna devam etti. İnsanın evini yıkan en büyük düşmanı onun Nefsidir….
Şerefeddin Yahya Muniri: “Nefsin yaratılması insanların yaşaması, üremesi ve dünya için çalışmaları içindir. Allah Teala nefsi böyle nice faydalar için yarattı fakat bütün insanlara merhamet ederek, acıyarak nefse uymağı frenlemeleri, ona hakim olup zararlarını önlemek için insanlarda akıl da yarattı.” demiştir. Ulu Allah (c.c.) canlıları üç türlü yaratmıştır. Melekleri akıllı ve fakat azgın ve isteksiz…
Cenab-ı Hakk Kur’an-ı Hakimde şöyle buyurmaktadır: “Göklerde ve yerde (vahdet, kudret, azamet ve rahmetimizi gösteren) nice deliller vardır. Onlar her gün bunlarla yüz yüze gelirler, ancak (düşünüp bir şey anlamaz ve) yüz çevirip giderler.”[1] ayeti, kalbi olup gerçeği fark etmeyen, aklı olup düşünmeyen, gözü olup görmeyen kimseleri kınamaktadır. Çünkü bu insanlar, yeryüzünde hedefsiz ve edepsiz…