On yedinci Afet: Avamın yersiz sualleri:
Resül-i Ekrem (s.a.v) buyurmuşlardır ki:
“Sizi terk ettiğim şeylerde beni bırakınız (yani sukut ettiğim hususları araştırmayınız) Sizden öncekilerin helak olanları, Peygamberlerine çok sual sormaları ve peygamberlerine ihtilafları sebebiyledir. Size yasak ettiğim şeylerden kaçınınız, emrettiklerimi de gücünüz yettiği kadar yerine getiriniz.”[1]
Enes (r.a) diyor ki: “Bir gün Resül-i Ekrem’e bir çok sualler sordular. Resül-i Ekrem’in (s.a.v) canı sıkıldı ve bize kızarak:
“Sorun bana, (fakat iyi biliniz ki) nerden sorarsanız size haber vereceğim” buyurdu. Bunun üzerine adamın biri kalktı ve: Ey Allah’ın Resül’ü, babam kimdir? diye sordu. Resül-i Ekrem: “Senin baban H u z a f e dir.” buyurdu. Sonra iki genç kalktı ve: Bizim babalarımız kimdir? diye sordular. Resül-i Ekrem (s.a.v):
“Kime nispet ediliyorsanız, babalarınız onlardır.” buyurdu. Daha sonra biri kalkarak: “Ben cennette miyim, cehennem de miyim? diye sordu. Resül-i Ekrem: “Hayır, sen cennette değil, cehennemdesin.” buyurdu. Resül-i Ekrem’in canının sıkıldığını görenler, sustu ve bir şey sormadılar. Bunun üzerine Hz. Ömer söz alarak:
“Allah’ı Rabbimiz. İslamı dinimiz. Muhammed (s.a.v) Peygamberimiz olarak kabul ettik ve buna razıyız ya Resülallah, deyince Resül-i Ekrem (s.a.v):
“Otur ya Ömer, Allah sana rahmet etsin, sen bildiğinde muvaffak olmuşsun.”[2] buyurdu.
[1] Buhari.Müslim.
[2] Kısmen Buhari ile Müslim rivayet etmiştir. Gazali’den Vaizler sayfa: 398 ile 438 arası. İhya cild: 3 sayfa: 246 ile 365 arası.
