Öğrendik ki…
Bir tek insanın sana “iyi ki varsın “demesi, Varolcuğumuz için mutlu olmamızı sağlar…
Öğrendik ki…
Kabuklarımızı kırdığınızda içeriden sevilmek ve önemsenmek isteyen biri çıkıyor.
Öğrendik ki……
Asık olduğunda ne yaparsan ondan gizleyemiyoruz.
Öğrendik ki…
Olgunlaşmanın en kısa yolu bizden daha zeki insanlardan çevre edinmektir.
Öğrendik ki…..
Bir çocuğun bize uzattığı hediyeyi geri çevirmemeliyiz…
Öğrendik ki…
Bazen bir insanin tek ihtiyacı olan tutunacak bir el ve kendisini anlayacak bir yürektir.
Öğrendik ki…
Rabbimize biz istemeden bize verdiği her şey için şükretmeliyiz.
Öğrendik ki…
Parayla “klas insan” olunmuyor.
Öğrendik ki…
Hayat şartları bizi ne kadar ciddi görünmeye zorlasa da herkes çılgınlıklarını paylaşacak birini arıyor…
Öğrendik ki…
Gün içinde başımıza gelen küçücük şeyler gün sonunda koca bir mutluluk hissettiriyor.
Öğrendik ki…
Rabbimiz gördüğümüz her şeyi bir günde yapmadığına göre biz hiç yapamayız.
Öğrendik ki…
Biriyle dalaştığımızda tek başardığımız onun bize daha çok zarar vermesini sağlamak.
Öğrendik ki…
Her yarayı saran zaman değil, sevgidir.
Öğrendik ki…
Karşılaştığımız herkes gülümsememizi hak eder.
Öğrendik ki…
Hiç kimse mükemmel değildir.. birine aşık olduğumuz ana kadar.
Öğrendik ki…
Fırsatlar asla yok olmaz.. bizim kaçırdıklarımızı daima yakalayan biri daima olacaktır.
Öğrendik ki…
En büyük pişmanlık, birine son bir kez “seni seviyorum” diyememiş olmaktır.
Öğrendik ki…
Yumuşak kelimeler kullanmak, onları yutmamız gerektiğinde işimizi kolaylaştıracaktır.
Öğrendik ki…
Bir gülümseme, daha güzel bir görüntüye kavuşmanın bedava yöntemidir.
Öğrendik ki..
Nasıl hissedeceğimizi kontrol edemesek de o hislerle nasıl başa
çıkacağımızı kontrol edebiliriz.
Öğrendik ki…
Hepimiz zirvede olmak isteriz ama asil keyif oraya tırmanırken yaşadıklarımızdadır.
Öğrendik ki…
Zamanımız ne kadar azsa yapacak işler o kadar çoktur.
Öğrendik ki…..
Zaman alışmayı öğretir, ama unutmayı asla…
