Ebu Hureyre (r.a) rivayet ettiği bir Hadis-i Şerifte:
“Mide, bedenin havzıdır. Bütün damarlar oraya uğrar ve oradan geçerler. Mide sağlam ise damarlarda sağlam ve sıhhatli olarak oradan geçerler. Mide çürük ise, damarlar da oradan çürük olarak geçerler.” [1] buyurmuştur.
Binada temel ne ise, dinde lokma da aynıdır. Temel sağlam olunca üzerinde yükselen bina sağlam olduğu gibi, helal lokma da dini ayakta tutar ve yükseltir. Temel çürük olduğu zaman, bina eğrilip çöktüğü gibi, lokma haram olduğu zaman, din de eğrilir ve çöker.
Bir kimse va’z edeceği zaman, alimler cemaatle: Onun üç halini araştırın ve ondan sonra dinleyin.
Birincisi: İtikadına bakın; bidatlere inanıyorsa şeytanın dili ile konuşur, onu dinlemeyin.
İkincisi: Yediği yemeğe dikkat etmiyorsa, havadan konuşur onu da dinlemeyin.
Üçüncüsü: Aklına bakın, eğer aklı tam değilse, sözü de doğru değildir, ona da itibar etmeyin. Çünkü onun bozduğu, düzelttiğinden çok olur.”
S e h l : “Haram lokma yiyenin azaları -bilsin bilmesin, istesin istemesin – isyan eder. Yediği helal olan kimsenin de azaları kendisine itaat eder ve hayırlı işleri yapmağa muvaffak olur,demiştir.
Ahmed b. Hanbel ile Yahya b. Main arasında uzun ve samimi bir sohbet devam ederken, Ahmed b. Hanbel birdenbire Yahya b. Main den yüz çevirdi. Sebebi, Yahya b. Main: “Kimseden bir şey istemem, fakat istemeden şeytan da verirse onu yerim” sözü olmuştur. Bunun üzerine Yahya b. Main “Ben şaka söyledim” diyerek Ahmed b. Hanbel den özür dilemiştir. Ahmed b. Hanbel: “Din ile şaka olmaz, yemeğin dinden olduğunu bilmiyor musun? Allah Teala onu salih amel üzerine takdim ederek: “Helal ve temiz olandan yiyin ve salih amel işleyin.”[2]
Resül-i Ekrem (s.a.v) buyurmuşlardır ki:
“Kul, tehlikeli şeye düşerim diye, tehlikeli olmayanı terk etmedikçe muttakilerden olamaz.”[3]
Başka bir hadisi şeriflerinde de:
“Sana şüphe, kuşku ve ıztırap veren şeyi bırak da kuşku vermeyen şeyi yap.”[4]
“Sabahleyin insanlara bakar, kimin helal, kimin haram yediğini bilirim: Kim kalkar kalkmaz, boş laf söyleyip, sövüp saymakla dilini açarsa, o haram yemiştir. Kim ki, dilini Allah’u Teala’nın zikri ve kelime-i tevhitle açar ve istiğfarla meşgul ederse, o kişinin helal yediğini bilirim.[5]
[1] Taberani.
[2] Mü’minün/ 51.
[3] Tirmizi.
[4] Nesai. İhya-u Ulumiddin; C.2; S.233.
[5] Ebu Bekir Verrak (k.s)
